Τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη σταδιακή μείωση των νεαρών ακροατών (millenium listeners) έχει η διοίκηση των ραδιοφωνικών σταθμών και όχι γενικότερα το μέσο.

Συνήθως από τη δεκαετία του ’80 οι ιδιοκτήτες ήταν ταυτόχρονα προγραμματιστές περιεχομένου, εκφωνητές, playlisters και διαφημιστές, αυτό είχε σαν βασικό σκοπό να μειωθεί το λειτουργικό κόστος.

Αλλά όχι μόνο αυτό, οι περισσότεροι διαχειριστές – ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών σταθμών νομίζαν ότι τα ήξεραν όλα εξίσου καλά και δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι κάποιος άλλος (που έπρεπε να πληρώσουν ούτως ή άλλως) θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα καλύτερα για τον σταθμό τους.

Ένα άλλο πρόβλημα ήταν και συνεχίζει έως σήμερα, είναι η παραμονή πίσω από το μικρόφωνο ανθρώπων μεγάλης ηλικίας (55+) και όχι μόνο,

πίσω από τα προγραμματισμό του περιεχομένου των εκπομπών, των event κτλ.

Ο εκφωνητής 55+ δεν μπορεί να ακούσει την μουσική που ακούει πιθανόν και το δικό του παιδί, δεν μπορεί να κατανοήσει την γλώσσα που μιλάει και σίγουρα δεν γνωρίζει ποιά θέματα θα τραβήξουν την προσοχή ενός νεαρού ακροατή για να τα εντάξει στην θεματολογία του.

Ο εκφωνητής 55+ ακούγεται σαν τον δάσκαλο που παραδίδει μαθήματα σε μαθητές λυκείου , πιστεύει ότι πρέπει να αναλύει τα πάντα, γιατί ο μικροί του ακροατές χρειάζονται περισσότερο χρόνο να αντιληφθούν αυτό που έχει να τους πεί.

Ο playlister 55+ ευτυχώς δεν αποφασίζει πλέον κατά βούληση για το ποιά τραγούδια θα πρέπει να ενταχθούν στην playlist του σταθμού, πλέον υπάρχουν εργαλεία που βοηθάνε πολύ ώστε να πάρεις τις σωστές αποφάσεις.

Γενικά, το ραδιόφωνο σταμάτησε να εξελίσσεται μετά το 2000, όλοι πιστεύαμε ότι δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάνουμε από την ήδη υπάρχουσα μορφή του τότε.

Φοβηθήκαμε να εντάξουμε νεανικές φωνές στο imaging, πίσω από τα μικρόφωνα αλλά και το περιεχόμενο στόχευε αποκλειστικά στις ηλικίες 35+.

Δεν νομίζω ότι αν κάποιος τολμούσε να κάνει κάτι ανατρεπτικό (πριν το 2000) θα είχε καταφέρει να προσελκύσει περισσότερους ακροατές, μπορεί να έχανε πολλούς και από τους ήδη υπάρχον.

Κι αυτό ίσως γιατί το κοινό δεν θα ήταν έτοιμο να δεχτεί την αλλαγή ενός και μόνο σταθμού.

Η αλλαγή συνήθως έρχετε βίαια, όταν υπάρχει ανάγκη και όχι όταν βρίσκεστε σε ένα ασφαλές περιβάλλον.

Είμαι ο Σπύρος και οι παραπάνω απόψεις είναι καθαρά προσωπικές μετά από χρόνια εμπειρίας στο ραδιόφωνο ως εκφωνητής και προγραμματιστής μουσικής.